Uitgaan van je eigen kracht. Bij Liberein moedigen we je daarin aan. Als cliënt, maar ook zeker als medewerker. Iedereen vormt op zijn of haar eigen manier een belangrijk onderdeel van ons team. Zo ook Victor Sarisin. Al 30 jaar werkt hij in de ouderenzorg als kok. “De ouderenzorg past echt bij mij. Al moet je mij niet aan het bed zetten. Gelukkig kan ik mijn passie voor koken ook in deze sector goed benutten.”
Victor is een bekend gezicht bij Liberein. In 1993 begon hij bij Bruggerbosch en sinds zo’n vijf jaar staat hij in de keuken bij de Eschpoort. “Op mijn vijftiende ben ik met mijn familie vanuit Turkije naar Nederland verhuisd. Niet veel later werd mijn moeder ernstig ziek. Omdat we thuis niet meer voor haar konden zorgen, ging ze naar een verpleeghuis hier in Enschede.” Het was Victors eerste kennismaking met de zorg. “Mijn moeder had het niet makkelijk. Ze werd gescheiden van haar gezin en beheerste de Nederlandse taal niet goed. Die tijd heeft me doen beseffen hoe belangrijk zorgmedewerkers zijn. Ik heb haar toen beloofd dat ik in de zorg zou gaan werken.” Victors moeder overleed op jonge leeftijd. Zijn belofte maakte hij niet veel later waar.
Passie voor koken
“Koken is altijd al mijn passie geweest”, vertelt Victor. “Dat deed ik thuis ook veel.” Ondanks dat familie van Victor een eigen restaurant had, koos hij er bewust voor om niet daar in de keuken te gaan staan. "Ik wilde een meerwaarde bieden in de zorg, vanuit mijn eigen expertise." Victor stuurde een open sollicitatie naar Bruggerbosch en werd aangenomen. “Een diploma had ik toen nog niet, maar de wil om ‘m te halen wel. Vanuit Bruggerbosch kreeg ik de kans om een opleiding te volgen. Daar ben ik nog steeds heel dankbaar voor.” Zijn liefde voor koken is Victor nooit verloren. “Allesbehalve. Ik kook altijd met passie. Het eetmoment is een heel speciaal moment. Het verbindt mensen. Dat ik daaraan kan bijdragen, vind ik heel bijzonder. Het raakt me nog steeds als ik met mijn maaltijden een glimlach bij een ander op het gezicht tover.”
Luisteren naar cliënten
Samen met zijn collega's verzorgt Victor zo’n 120 maaltijden per dag. Hij vindt het heel belangrijk om naar de behoeftes van zijn gasten te luisteren. “Natuurlijk kunnen we niet alle wensen vervullen. Maar we gaan wel met de mensen in gesprek. Waar hebben zij behoefte aan? En wat vinden zij
nou écht lekker?” Dat betekent niet dat Victor elke dag hetzelfde maakt. “We durven ook te verrassen. Met een verrassingsmenu bijvoorbeeld. Of een thema-avond. Die organiseren we een aantal keer per jaar. We stellen dan altijd een land centraal. Dat maakt vaak wat los bij de mensen. Zo herkennen ze tijdens een Duitse avond weleens wat van vroeger. Dat doet goed. Eten is veel meer dan alleen voedsel. Het gaat ook om de beleving eromheen. Daarin kunnen wij het verschil maken.”
Waardevolle momenten
Het verschil maken. Dat doet Victor ook op andere vlakken. “Vaak is een kleine moeite een groot gebaar. Ik maak graag een praatje met de cliënten. Dan vraag ik hoe het met ze gaat of wat hun plannen zijn.” Soms neemt Victor ook de rol als tolk op zich, voor Turkse of Syrische cliënten. “Voor mijn moeder was de taalbarrière destijds ook een struikelblok. Het is fijn dat ik nu een ander daarbij kan helpen.” Gelukkig spreekt Victor ook de ‘taal van muziek’. “Ik heb twintig jaar in een band gespeeld. Soms kruip ik hier achter de piano en speel ik voor de bewoners. Dat brengt - net zoals bij mijn maaltijden - oude herinneringen bij hen naar boven.”
De tijd nemen
De keuze voor de zorg is een keuze waar Victor nog steeds voor de volle 100% achter staat. “Je denkt daarbij misschien niet direct aan een baan als die van mij. Maar ook in mijn rol kun je wat voor een ander betekenen. Ik ben blij dat ik hier de kans heb gekregen om van mijn passie mijn werk te maken.” Ook de komende jaren maakt hij de belofte aan zijn moeder waar. “Zij is er helaas zelf niet meer, maar ik heb hier de kans om op mijn manier voor een ander te zorgen. Daar ben ik nog elke dag heel dankbaar voor.”
